Σήμερα το απόγευμα, φεύγοντας από το super market ,όπου είχα κάνει τα ψώνια με την οικογένειά μου, αντίκρισα το θέαμα αυτό. Ένας σκύλος, αρκετά γερασμένος και άρρωστος , είχε σωριαστεί σε parking μεγάλου super market. Δίπλα του είχαν τοποθετήσει έναν κουβά με νερό. Ρώτησα έναν υπάλληλο , ο οποίος ρύθμιζε την κίνηση στο parking, αν ειδοποίησαν κάποια φιλοζωική εταιρεία. Μου απάντησε ότι κάποια κυρία πήρε , αλλά της είπαν ότι δεν είχαν κάποιον διαθέσιμο να στείλουν. Επίσης με ενημέρωσε ότι ο σκύλος ήταν εκεί από τις 1 το μεσημέρι (την ώρα που ήμουν εκεί ήταν 8 το απόγευμα). Κάλεσα στο 11831 και μου έδωσαν τηλέφωνο φιλοζωικής εταιρίας με έδρα στους Αγ. Αναργύρους (για Πειραιά δεν είχαν κάποιο τηλέφωνο). Κάλεσα στο τηλέφωνο (210-2514716), αλλά δυστυχώς βγήκε τηλεφωνητής που ενημέρωνε ότι είναι ανοιχτά καθημερινά από το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα. Λόγω του ότι δεν μου πήγαινε η καρδιά , να αφήσω τον σκύλο στη τύχη του, κάλεσα την κτηνίατρο που πηγαίνω το δικό μου σκυλάκι και της ζήτησα να με βοηθήσει , δίνοντάς μου κάποιο τηλέφωνο. Με ενημέρωσε ότι θα μπορούσα να πάρω στο Δήμο , αλλά είναι ανοιχτά μόνο το πρωί. Στην επιμονή μου να βρούμε κάποιο άλλο τηλέφωνο , μου απάντησε ότι δυστυχώς δεν θα βρίσκαμε καμία βοήθεια τέτοια ώρα. Τελικά, μην μπορώντας να κάνω κάτι άλλο και έχοντας επίσης και τα μωρά μου να περιμένουν στο αυτοκίνητο, κλαίγοντας, έφυγα, εξασφαλίζοντας ότι τουλάχιστον θα είχε αρκετό νερό μέχρι το πρωί ο σκύλος και παρακαλώντας τον υπάλληλο , να ενημερώσει κάποιον ώστε , αν ο σκύλος ζήσει μέχρι αύριο το πρωί , να ειδοποιήσουν κάποια υπηρεσία, ώστε να τον βοηθήσουν. Ο υπάλληλος με κοίταξε περίεργα και μου είπε ότι θα δει τι θα κάνει.
Δυστυχώς δεν είμαι τόσο αισιόδοξος για την τύχη του ζωντανού. Επίσης γνωρίζω ότι κάθε μέρα πεθαίνουν αβοήθητα εκατοντάδες ζωντανά στους δρόμους. Με πείραξε όμως που ενώ υπήρχαν άνθρωποι διατεθειμένοι να βοηθήσουν (η κυρία που πήρε, εγώ), δεν τους δόθηκε η δυνατότητα, λόγω του ότι δεν έχουμε ένα ικανό σύστημα προστασίας ζώων , που να λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο. Είναι πραγματικά κρίμα. Λυπήθηκα πάρα πολύ και αισθάνθηκα τύψεις που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι. Κάποιοι μπορούν βέβαια να πούνε πως εδώ δεν έχουμε σύστημα να βοηθήσει ανθρώπους σε τέτοιες περιπτώσεις , θα έχουμε για ζώα; Δίκιο έχουν. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι μιλάμε για ζωντανά πλάσματα , που έχουν το δικαίωμα της ευκαιρίας και της ζωής. Κρίμα και πάλι κρίμα. Επίσης ,θα εκτιμούσα αν κάποιος με ενημέρωνε για το αν υπάρχει κάποιος οργανισμός , που θα μπορούσε να βοηθήσει σε τέτοιες περιπτώσεις και να λειτουργεί όλες τις ώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου