Η Ελλάδα δεν μπορεί να σωθεί.

Μετά από ενάμιση περίπου χρόνο, είπα να αρχίσω να γράφω ξανά. Αιτία είναι ότι δυστυχώς στα κοινωνικά δίκτυα τύπου Facebook ή Twitter δεν μπορείς να γράψεις εύκολα την άποψή σου αυτές τις ημέρες. Αν δεν ουρλιάζεις βρίζοντας θεού και δαίμονες για τα μνημόνια και δεν γίνεσαι λαϊκιστής, δεν γίνεται αποδεκτή η άποψή σου και είσαι και βολεμένος. Βολεμένος δεν ήμουν ποτέ και όσα έχω κάνει, που δεν είναι και πολλά , τα έχω κάνει με πολύ δουλειά και πολύ κόπο, όπως πολύ άλλοι άλλωστε. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Σήμερα, αν δεν κλαίγεσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ είσαι βολεμένος, λαμόγιο και πράκτορας του συστήματος. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει σοβαρά. Κανείς δεν θέλει να δουλέψει για να βγούμε από αυτή τη κατάσταση και πάνω απ'όλα, για όλα φταίνε πάντα οι άλλοι. Ποτέ εμείς! Ξαφνικά τώρα όλοι ανακαλύπτουν ότι υπήρχαν μίζες, αναξιοκρατία στο δημόσιο, σπατάλη δημόσιων πόρων, φακελάκια, διαφθορά κλπ. Αυτά υπήρχαν πάντα στην Ελλάδα, αλλά όσο είχαμε δικό μας νόμισμα , δεν υπήρχε πρόβλημα. Υποτιμούσαμε και προχωράγαμε. Μόλις αυτό άλλαξε, φάνηκε η γύμνια της χώρας. Φάνηκε το τι μπουρδέλο είμαστε. Φάνηκε το ότι ο καθένας έκανε ότι ήθελε. Φάνηκαν όλες οι αδυναμίες μας. Τόσα χρόνια, εμείς ψηφίζαμε αυτούς που βρίζουμε τώρα! Γιατί; Γιατί περνούσαμε καλά! Χωρίς όμως να μας περνάει ποτέ από το μυαλό μήπως κάτι δεν πήγαινε καλά. Και όταν κάποιος το έλεγε τότε έβγαινε ο "Ελληνάρας" από μέσα μας "Ελα μωρέ, τι με νοιάζει εμένα! Εγώ περνάω καλά;". Τώρα που δεν περνάμε καλά, μας βγαίνουν όλα. Τέλος πάντων , νομίζω πως για την χώρα δεν υπάρχει σωτηρία πλέον. Δυστυχώς.