Με αφορμή την σημερινή Εθνική Εορτή, μου έρχεται στο μυαλό αυτό που λέω πάντα σε συζητήσεις για διάφορα θέματα εθνικού ενδιαφέροντος και γενικά είναι η πεποίθησή μου. Για ότι έχουμε πάθει σαν λαός , ευθυνόμαστε εμείς και μόνο εμείς. Δεν μας φταίνε ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Σύμμαχοι ούτε κανείς. Φταίμε εμείς. Ποτέ δεν είμαστε ενωμένοι. Αυτό γίνεται σπάνια. Όταν όμως γίνεται , δημιουργούμε εθνικές γιορτές.
Σε όλη την ιστορία της Ελλάδας, ενωθήκαμε ως λαός λίγες φορές . Στους περσικούς πολέμους, στην Επανάσταση του '21, στους Βαλκανικούς πολέμους, στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όλο το υπόλοιπο διάστημα τρωγόμαστε μεταξύ μας. Πολλές φορές μάλιστα δημιουργώντας καταστροφές και οπισθοδρομίσεις (Πελοποννησιακοί Πόλεμοι, διάσπαση του κράτους του Μ. Αλεξάνδρου, Άλωση της Κωνσταντινούπολης, Μικρασιατική Καταστροφή, Εμφύλιος, Χούντα κλπ).
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει άλλος λαός στον πλανήτη, που οι εσωτερικές διαμάχες να του έχουν στοιχίσει τόσο , όσο στο δικό μας. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι , παρ' όλο που την έχουμε πατήσει τόσες φορές, δεν βάζουμε μυαλό. Είμαστε τόσο εγωιστές και ατομιστές, που μπροστά στο προσωπικό συμφέρουν , δεν υπολογίζουμε τίποτα. Εδώ φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη (μιας και αναφερόμαστε στο '21)!!!!!
Πιστεύω λοιπόν πως , αντί να τρώμε σκορδαλιά και μπακαλιάρο, καλό θα ήταν να διδασκόμαστε από την πλούσια ιστορία μας. Να είμαστε ενωμένοι. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι το συνολικό καλό , τελικά είναι και ατομικό καλό.
Δυστυχώς , αυτό το θυμόμαστε μόνο κάθε 2.500 χρόνια και όταν τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Αν θυμάμαι καλά, ο Σαρτζετάκης είχε πει ότι είμαστε Έθνος ανάδελφον. Μάλλον δίκιο είχε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου