Οι Έλληνες της υπερβολής.

Η αλήθεια είναι ότι το χθεσινό αποτέλεσμα δεν μου άρεσε. Σίγουρα θα ήθελα να έχουμε πάρει τουλάχιστον την ισοπαλία , για να έχουμε μεγαλύτερες ελπίδες για τη συνέχεια. Τι να κάνουμε όμως; Αυτά έχει το ποδόσφαιρο. Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση , είναι η υπερβολική αντίδραση μερικών συμπατριωτών μας. Αρχίσαμε πάλι τα "Η ομάδα είναι κουρασμένη" , "Έπρεπε να παίξουμε πιο επιθετικά" κλπ. Σιγά , ρε παιδιά! Δεν ήρθε και η καταστροφή! Τι να πούνε και οι Ιταλοί (καλά αν χάναμε εμείς 3-0 και ήμασταν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές, θα είχε γίνει επανάσταση!). Ποιος μας είπε ότι δεν θα χάσουμε λόγω του ότι είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης; Μπήκαμε στο γήπεδο, ο προπονητής μας έστησε την ομάδα όπως αυτός ήθελε (και μέχρι τώρα τα αποτελέσματα καθ'όλη τη διάρκεια της θητείας του δείχνουν ότι ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι πρέπει να κάνει), οι παίκτες μας ακολούθησαν τις οδηγίες, έδωσαν ότι μπορούσαν, κάναμε 2 λάθη, τα πληρώσαμε , ΤΕΛΟΣ! Γιατί υπερβάλουμε; Τι να πούνε παραδοσιακές δυνάμεις που δεν έχουν δει ποτέ το Κύπελλο (Αγγλία, Πορτογαλία); Δεν έχουμε καταλάβει τι έχουμε πετύχει; Και μόνο το γεγονός ότι είμαστε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στα τελικά λέει πολλά. Όπως άκουσα να λέγεται από κάποιον στο ραδιόφωνο (δεν θυμάμαι ποιος ήταν) , "Οι μεγάλες ομάδες χτίζονται μέσα από τις συμμετοχές στα τελικά (EURO, Mundial). Αυτή πρέπει να είναι η βασική μας επιδίωξη και ο βασικός μας στόχος. Όλα τα άλλα έρχονται.". Όσο παίζεις σε τελικά , αποκτάς εμπειρίες και βελτιώνεσαι. Εμείς με 3 συμμετοχές καταφέραμε να σηκώσουμε μια φορά το κύπελλο. Η Ισπανία με συμμετοχές σε όλα τελικά, έχει πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα (και αυτό πριν 48 χρόνια και στην έδρα της). Λοιπόν μην τρελαινόμαστε! Ας παίξουν τα παιδιά την μπάλα τους και ότι βγει. Εμείς θα αγαπάμε την Εθνική , ότι και να γίνει.