Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

Παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων στα δημόσια νοσοκομεία , κάνοντας παζάρι!

Το περιστατικό που περιγράφω συνέβη σε άνθρωπο του στενού οικογενειακού μου κύκλου. Διακομίσθηκε με υψηλό πυρετό και παρελλειμένα άκρα σε δημόσιο νοσοκομείο. Εκεί διαπιστώθηκε ότι έπασχε από λεπτοσπείρωση (μια ασθένεια την οποία κολλάς από ποντίκια και μπορεί να αποβεί μοιραία). Εξήγησαν στους στενούς συγγενείς πως η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και πως δεν γνωρίζουν αν θα τα κατάφερνε ο ασθενής. Εκεί ξεκινάει το παζάρι. Ο επικεφαλής της ομάδας των γιατρών της συγκεκριμένης μονάδας, ζητάει "φακελάκι" ώστε να δώσει ειδικά φάρμακα για να σωθεί ο άνθρωπος. Οι στενοί συγγενείς αρνούνται να το δώσουν. Μετά από σύσκεψη των γιατρών αποφασίζουν να τον βάλουν στην εντατική, ενημερώνοντας τους συγγενείς πως θα δούνε πως θα πήγαινε την επόμενη ημέρα και θα αποφάσιζαν για τις επόμενες ενέργειες. Ξαφνικά , μεσάνυχτα προς ξημερώματα , εμφανίζεται ένας από τους γιατρούς της ομάδας και ενημερώνει τους συγγενείς πως θα προχωρήσει σε αιμοκάθαρση στον ασθενή για να βοηθήσει τον οργανισμό του. Πηγαίνει τον ασθενή στην νεφρολογική κλινική όπου εκεί του γίνεται αιμοκάθαρση. Ο οργανισμός του ασθενή αντιδρά θετικά. Ο γιατρός χορηγεί κατάλληλη αντιβίωση και ενημερώνει τους συγγενείς πως θα γίνει και την επόμενη μέρα αιμοκάθαρση και αν όλα πάνε καλά, θα έχει ξεφύγει από τον κίνδυνο. Πράγματι γίνεται αιμοκάθαρση και την επόμενη μέρα , ο οργανισμός αντιδρά θετικά και ο ασθενής ξεφεύγει από τον κίνδυνο. Την ίδια ημέρα , ο γιατρός που έκανε όλες αυτές της κινήσεις, κατηγορεί μπροστά στους συγγενείς τον επικεφαλή πως δεν έκανε τις προσπάθειες που θα έπρεπε να είχε κάνει , διακινδυνεύοντας την ζωή του ανθρώπου (να σημειώσουμε πως ο ασθενής είναι 56 ετών). Γίνεται μεγάλος καυγάς μπροστά στους συγγενείς , όπου αποκαλύπτεται πως στη σύσκεψη είχαν αποφασίσει πως δεν σώνεται ο άνθρωπος και πως θα τον άφηναν στην εντατική μέχρι να εκπνεύσει. Ο γιατρός που έκανε την αιμοκάθαρση , έχοντας τη νύχτα τύψεις, έφυγε από το σπίτι του και έκανε όλες τις ενέργειες που τελικά έσωσαν τον ασθενή.
Το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως ο επικεφαλής , ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να έχει πιθανότητες να σωθεί ο άνθρωπος. ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ!!!!!!! ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ!!! Οι άνθρωποι παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων , σαν να ήταν σκουπίδια!! Κατα την διάρκεια της παραμονής στο νοσοκομείο, 6 άνθρωποι που πέρασαν από τον θάλαμο που ήταν ο συγγενείς μου, πέθαναν! Μάλιστα σε μια περίπτωση ζήταγαν από συγγενείς να διακόψουν την παροχή οξυγόνου και μηχανικής υποστήριξης στον ασθενή τους μιας και ήταν "τελειωμένος", για να δώσουν το κρεβάτι αλλού (προφανώς σε κάποιον που είχε πληρώσει!!!!). Μιλάμε για ζούγκλα!! Μου εκμυστηρεύθηκε συγγενείς μου που καθόταν αρκετές ώρες στο νοσοκομείο , πως οι γιατροί μιλούσαν για τις ζωές των ασθενών , λες και αναφέρονταν σε κάτι απλό και όχι σε μια ανθρώπινη ζωή.
Αυτά συμβαίνουν και θα συνεχίζουν να συμβαίνουν , διότι έχουν δημιουργηθεί κλίκες και κανείς δεν τολμάει να μιλήσει. Μάλιστα ζήτησα από την συγγενή μου να καταγγείλει τον γιατρό ή να με αφήσει να το καταγγείλω εγώ, αλλά με παρακάλεσε να μην κάνω τίποτα , λόγω του ότι φοβάται.
Εγώ το μόνο που έχω να πω είναι πως ζούμε σε ένα βρόμικο κράτος , που με έχει κάνει να ντρέπομαι που είμαι πολίτης του. Αν μπορούσα θα έφευγα. Όλοι ενδιαφέρονται για την πάρτη τους και για το πως θα τα οικονομήσουν . Και τίποτα άλλο. Για τον κόσμο και ειδικά τους φτωχούς , δεν δίνει κανείς σημασία.
Με αυτά τα προβλήματα ποιος θα ασχοληθεί; Το μόνο που ακούω και βλέπω είναι για την Siemens και για την κόντρα Παπανδρέου - Καραμανλή! Ποια κόντρα; Για το ποιος θα τα τρώει; Ή για το ποιος θα τρώει περισσότερα; Δεν με ενδιαφέρουν , αν δεν μπορούν να λύσουν τα καθημερινά προβλήματα του κόσμου. Που ζούμε ;;!!!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου Cosmos71, το μόνο που ακούμε και διαβάζουμε είναι πράγματα τις περισσότερες φορές, που έχουν να κάνουν με τα κομματικά. Έτσι τα κοινωνικά και ανθρώπινα προβλήματα μένουν στην αφάνεια, λες και τα έχουμε λύσει. Εύχομαι ο συγγενής σου να αναρρώσει και εύχομαι να αρχίσουν περισσότερο οι άνθρωποι να μιλούν και να γράφουν για ζητήματα που καίνε την κοινωνία. Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε στα συσίτια, υπάρχουν πολλοί που είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Σε αυτούς τους ανθρώπους, είναι πολυτέλεια η σκέψη για το τι κάνουν τα κόμματα. Έχουν ανάγκη από πράξει και όχι λόγια. Ως πότε θα τρωγόμαστε μεταξύ μας; Δεν το καταλαβαίνουμε πως έτσι βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;
Με αγάπη πάντα
Max