"Αυτοδυναμία ή Ακυβερνησία".Ενα δίλημμα που καταρρέει.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε, κυρίως λόγω της ανόδου των μικρών κομμάτων. Το αποτέλεσμα για τη ΝΔ , αν και τελικά θετικό , ωστόσο περιέχει μήνυμα από τον κόσμο, ότι δεν υπάρχουν ανοχές και ότι αν δεν διορθωθεί , την επόμενη φορά τα πράγματα θα είναι σκούρα. Για το ΠΑΣΟΚ ήταν μια καθαρή ήττα. Το μήνυμα του κόσμου προς το ΠΑΣΟΚ ήταν ότι δεν έπεισε. Δεν έπεισε σαν αντιπολίτευση (για πολλούς λόγους) και συνεπώς δεν θα μπορούσε να πείσει σαν κυβέρνηση. Βέβαια , πιστεύω ότι και η παρουσία του Γ. Παπανδρέου ήταν ένας από τους βασικούς λόγους της ήττας, διότι γενικά δεν είναι ο αρχηγός που σου δίνει την εντύπωση ότι θα μπορέσει να κυβερνήσει. Για τα μικρά κόμματα , το μήνυμα ήταν ότι, όταν είναι κοντά στον κόσμο και έχουν συγκεκριμένες προτάσεις , κατανοητό και σαφή πολιτικό λόγο, μπορούν να παίξουν ρυθμιστικό ρόλο.
Κατα την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων, μου ήρθε στο μυαλό το δίλημμα που έθεσε προεκλογικά ο Πρωθυπουργός , "Αυτοδυναμία ή Εκλογές". Σκέφτηκα, γιατί να είναι δίλημμα αυτό; Γιατί δηλαδή πρέπει όπωσδήποτε ένα κόμμα να έχει αυτοδυναμία για να κυβερνήσει; Σε πολλές χώρες της Ευρώπης (Ιταλία, Γερμανία) , υπάρχουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Δεν μπορώ να πω ότι εμείς με αυτοδύναμες κυβερνήσεις έχουμε καλύτερες επιδόσεις απ'ότι αυτοί! Γιατί λοιπόν να μην υπάρχουν και στην Ελλάδα κυβερνήσεις συνεργασίας;
Δεν μπορώ να πω ότι τα κόμματα δεν έχουν κοινά σημεία. Η ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ έχουν σχεδόν το ίδιο πρόγραμμα. Η ΝΔ με το ΛΑΟΣ , συμφωνούν σε κάποια σημεία. Το ΠΑΣΟΚ με το ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν σε κάποια σημεία, το ίδιο και με το ΚΚΕ, ίσως σε μικρότερο βαθμό. Αρα θα μπορούσε να υπάρχει μια συνεργασία μεταξύ των κομμάτων. Ο αντίλογος λέει ότι έτσι όμως δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει μια κυβέρνηση ολοκληρωμένα το πρόγραμμά της και ότι θα ήταν "όμηρος" του μικρότερου και συνεργαζόμενου κόμματος. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό. Δεν έχουμε δει θεαματικά αποτελέσματα με την ολοκληρωμένη εφαρμογή των προγραμμάτων από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Ισα -ίσα, η ύπαρξη ενός συνεργαζόμενου κόμματος ίσως λειτουργούσε και σαν ελεγκτής .
Το συμπέρασμα που καταλήγω είναι ότι το δίλημμα αυτό δεν υφίσταται. Η μη ύπαρξη αυτοδυναμίας δεν πιστεύω ότι θα πρέπει να μας τρομάζει (με τις αυτοδύναμες κυβερνήσεις έγιναν όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια, που είναι αρνητικά παρά θετικά). Αν αναγκαστούν τα κόμματα να συνεργαστούν κάποια στιγμή, πιστεύω ότι θα δούμε περισσότερα θετικά παρά αρνητικά και έτσι θα σταματήσει να υπάρχει η αντίληψη περί αναγκαιότητας ύπαρξης αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Θα πρέπει όμως να βοηθήσουν και τα μικρά κόμματα , τα οποία στις τοποθετήσεις τους επιμένουν ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με τα μεγάλα κόμματα.
Ο κόσμος πάντως πιστεύω πως έχει καταλάβει ότι δεν υπάρχουν πλέον τέτοια διλήμματα και γι αυτό ψήφισε τα μικρά κόμματα. Είναι και αυτό μια αρχή , αρκεί να έχει συνέχεια.