Πόσο ακόμα θέλουμε για να πιάσουμε πάτο;

Έχω να γράψω στο blog μου αρκετές ημέρες, λόγω υποχρεώσεων. Στο διάστημα όμως αυτό ήθελα να γράψω πολλά, για αυτά που συμβαίνουν γενικότερα στην ελληνική κοινωνία. Κάθε φορά όμως που σκεφτόμουν να κάτσω να γράψω , με έπιανε τέτοια απογοήτευση για τα τεκταινόμενα , που δεν είχα διάθεση. Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει! Πλέον μιλάμε για κατάντια, πραγματική κατάντια. Τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται , είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου Όλοι το ξέρουν (δημοσιογράφοι , πολίτες, πολιτικοί κλπ). Κανείς όμως δεν κάνει κάτι. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι, ασχολούνται με την πολιτική για ίδιο όφελος και όχι για το κοινό καλό. Όμως στο τέλος τους ψηφίζουμε. Όλοι γνωρίζουμε ότι η σημερινή κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει, εκτός αν κάνουμε κάτι δραστικό. Όμως στο τέλος παραδινόμαστε. Τα σημεία του κατήφορου φαίνονται σε όλες τις δραστηριότητες της κοινωνίας μας. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιδράσουμε, να αντισταθούμε. Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι οι πατρίδα μου αξίζει αυτή την κατάσταση. Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι οι συμπολίτες μου είναι ικανοποιημένοι με αυτό που βλέπουν. Πιστεύω , πως κάτι σιγοβράζει μέσα μας και είναι έτοιμο να εκραγεί. Και θα εκραγεί. Δεν μπορεί! Δεν μπορώ να πιστέψω πως θα συνεχίζουν οι πολιτικοί να μας θεωρούν μαλάκες, κι εμείς να το ανεχόμαστε. Δεν μπορώ να πιστέψω πως αν δούνε οι Έλληνες πολίτες μια καλή προσπάθεια, δεν θα συμβάλουν και δεν θα βοηθήσουν για το καλό του τόπου. Δεν μπορώ να πιστέψω πως το επίπεδο των Ελλήνων είναι τα "Παρατράγουδα " και η "Στιγμή της Αλήθειας". Δεν μπορώ να δεχτώ πως δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Πρέπει! Για το καλό μας και για το καλό των παιδιών μας.